Maand: februari 2020

Tekst van de dag      Schuld bewust en vernieuwingsgezind

Zaterdag 29 – Februari – 2020         Psalm 51 : 11 – 12

Lezen:  Psalm 51

Verberg Uw aangezicht voor mijn zonden; delg al mijn ongerechtigheden uit. Schep mij een rein hart, o God, en vernieuw in mijn binnenste een standvastige geest.

(BGT) Let niet meer op mijn zonden, vergeet wat ik verkeerd heb gedaan. God, geef mij weer een onschuldig hart. Maak mij van binnen nieuw, zorg dat ik trouw blijf aan u.

Aantekening

Psalm 51 : 8 – 15 > Ik zoek herstel en vernieuwing. De goede houding voor iemand die berouw heeft is smeken om een nieuwe ervaring van Gods tegenwoordigheid (Psalm 51:10-11, 13), een zuiverder, deugdzaam leven (Psalm 51:8, 12, 14) en een helder getuigenis tegen de ongelovigen (Psalm 51:15). Het gaat om het innerlijk van waaruit gehoorzaamheid voortkomt. het binnenste (vers 8), een rein hart en een verstandige geest (vers12). Het doel van deze belijdenis is niet zelfvernedering maar vernieuwing van de vreugde en blijdschap (vers10) die de gelovigen hebben in de tegenwoordigheid van God.

Psalm 51 : 11  >  Wanneer wordt gezegd dat God Zijn aangezicht voor iemand verbergt, betekent dat doorgaans dat Hij niet langer in gunst naar die persoon omziet (vgl. Psalm 13:2; 22:25; 27:9; 88:15; 102:3; 143:7; Deuteronomium 31:17; 32:20; Jesaja 8:17; 54:8; 59:2; 64:7). Hier vraagt de zanger God niet langer te zien op zijn zonden. delg al mijn ongerechtigheden uit. (vgl. Psalm 51:3) is het volledig verwijderen uit het boek dat God geschreven heeft; vgl. Exodus 32:32.

Vreugde in God                    Psalm 51 : 12                (Uit de Vrouwen Bijbel)

David is ver verwijderd geraakt van de vreugde in God door de zonde in zijn leven. Merkwaardig is zijn gebed vers 14 – 15: ‘Geef mij de vreugde over Uw heil terug … Dán zal ik overtreders Uw wegen leren.’ Vreugde in God is hier die ook anderen op de weg van de Heere zal brengen. Een vrolijke leerzame eyeopener? 

Tekst van de dag      Inzicht

Vrijdag 28 – Februari – 2020               Mattheüs 7 : 12

Lezen: Mattheüs 7 : 1 – 12

^[1]Alles dan wat u wilt dat de mensen u doen, doet u hun ook zo, want dat is de Wet en de Profeten.

(BGT) Behandel andere mensen net zoals je zelf behandeld wilt worden. Daar gaat het om in de wet en in de andere heilige boeken.

Aantekening

Mattheüs 7 : 1 – 12  >  Na de persoonlijke verleidingen gaat Jezus verder met de verleidingen tussen mensen onderling. Hij waarschuwt tegen ongepast oordelen (vers 1-5) en prijst het juiste oordeel (vers 6). Daarna noemt Hij Gods leiding de bron van rust en stabiliteit voor een gelovige in het contact met anderen (vers 7-12).

Mattheüs 7 : 12   >  doet u hun ook zo. Dit vers staat bekend als ‘de Gulden Regel’ en vat het onderwijs over de Wet en de Profeten samen (zie aantekening bij Mattheüs 5:17). Zoals ikzelf bejegend wil worden, moet ik ook anderen bejegenen. Dit zou een vanzelfsprekendheid moeten zijn voor gelovigen die God liefhebben met heel hun hart, heel hun ziel en heel hun verstand en hun naaste als zichzelf (Mattheüs 22:37-40). Zie aantekening bij Mattheüs 5:17.

Tekst verwijzing

Aantekening bij Mattheüs 5 : 17  >  om de Wet of de Profeten af te schaffen. De ‘Wet’ of ‘Thora’ zijn de eerste vijf boeken van het Oude Testament, de rest noemde men de ‘Profeten’ en werd dus aan de profeten toegeschreven (vgl. Mattheüs 13:35, dat Psalm 78:2 aanhaalt; over ‘de Wet en de Profeten’ vgl. Mattheüs 7:12; 11:13; 22:40; Romeinen 3:21). maar te vervullen. Jezus ‘vervult’ heel het Oude Testament, omdat alles over Hem gaat en niet alleen de profetieën die specifiek over de Messias gaan: wat er staat over offers keek vooruit naar het grote offer dat Hij bracht; vele gebeurtenissen in Israëls geschiedenis zijn een voorafschaduwing van zijn leven als Gods ware Zoon, de wet die alleen Hij volmaakt kon gehoorzamen; en de wijsheidsliteratuur waarin een levensweg wordt uitgezet die Zijn leven weerspiegelt (vgl. Mattheüs 2:15; 11:13; 12:3-6, 39-41, 42; ook Lukas 24:27). Jezus’ Evangelie van het Koninkrijk vervangt het Oude Testament niet, dat wordt integendeel door Zijn leven en dienstwerk vervuld. Zijn leven, zijn dienst en Zijn onderwijs zijn de vervulling en verklaring van Gods voornemen en bedoeling van heel het Oude Testament.

Positief                         Mattheüs 7 : 12                     (Uit de Vrouwen Bijbel)

‘Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.’ Iedereen kent dit spreekwoord wel. Jezus zegt het echter anders. Het gaat er niet alleen om wat je niet doet. Het gaat juist om wat je wél doet. Jezus’ woorden zijn de positieve stimulans: Ga met anderen om zoals je wilt dat ze met jou omgaan! Waar verlang jij het meest naar om van andere mensen te ontvangen? Is dat ook iets wat je zelf anderen kunt geven? 

---

^[1]  Lukas 6:31

Tekst van de dag      Denk en geloof niet te klein

Donderdag 27 – Februari – 2020   Mattheüs 6 : 27 – 29

Lezen: Mattheüs 6 : 19 – 34

Wie toch van u kan met bezorgd te zijn één el aan zijn lengte toevoegen? En wat bent u bezorgd over de kleding? Kijk naar de lelies in het veld, hoe ze groeien; ze werken niet en spinnen niet; en Ik zeg u dat zelfs Salomo in al zijn heerlijkheid niet gekleed ging als één van deze.

(BGT) Maak je dus geen zorgen. Dat heeft geen zin, je blijft er geen dag langer door leven. Maak je geen zorgen over kleding. Kijk eens naar de bloemen die groeien in het veld. Ze werken niet en ze maken geen kleren. Toch zijn ze prachtig. Ja, zelfs nog mooier dan koning Salomo in zijn mooiste kleren.

Overdenking

Als wij zo de teksten van vandaag lezen en het thema van de dag, dan komt in mijn gedachten het woord ‘vertrouwen’ naar boven. Vaak maken wij ons zorgen over ons doen en laten en over ons bestaan, inkomen, kleding, eten en drinken. Maar leert ons Mattheüs ons niet dat wij, eerst het koninkrijk van God moeten zoeken, en dat al de andere dingen dan ook wel zullen komen? Dat is dus vertrouwen op God. Wij hebben een woordvoerder in de hemel, die weet wat het leven op aarde inhoudt. Jezus zelf is toch mens geweest? Dat zijn wij toch niet vergeten? Nee vergeten niet, maar? Vers 27 zegt dat wij door bezorgt te zijn niet aan onze lengte kunnen toevoegen. En vers 28 leert ons dat door bezorgt hoeven te zijn over wat voor kleding we moeten aantrekken. Jezus leert ons, en dat geeft Mattheüs hier weer, dat we naar de bloemen op het veld moeten zien. Ook voor deze bloemen zorgt God, en zijn wij niet, door Jezus, kinderen van God? En zal dan een Vader beter voor de bloemen zorgen dan voor Zijn kinderen? Nee we moeten dus ‘niet te klein denken en geloven’. Als wij ons richten op Jezus, en in Hem geloven dan komt ‘zijn tijd’ goed.

Lelie                            Mattheüs 6 : 28                     (Uit de Mannen Bijbel)

In het voorjaar is heel het woeste land en zijn de onontgonnen gronden bedekt met lelies. Het gaat om de plant die onder biologen bekendstaat als anemone coronaria. Het is een plant uit de ranonkelfamilie, die van nature in het Middellandse Zeegebied voorkomt.

Het zijn met name de weidegronden in het zuiden van Galilea, die bekendstaan om de verschillende soorten veldbloemen tussen het welige gras. Het is de kortstondige bloei van deze bloemen waar de profeet Jesaja en de apostel Petrus en Jakobus (Jesaja 40:6-8; Jakobus 1:10; 1 Petrus 1:24-25) aan denken als ze zeggen: ‘Alle vlees is gras en al zijn goedertierenheid als een bloem op hert veld …’ Jezus wees io deze bloemen die in de omgeving van waar Hij woonde veel voorkwamen, toen Hij Zijn toehoorders wilde bemoedigen. Als God al voor dergelijke bloemen zorgde, zou Hij dan niet veel meer voor Zijn kinderen zorgen?   

Tekst van de dag      Niet voor de bühne

Woensdag 26 – Februari – 2020      Mattheüs 6 : 3 – 4

Lezen:  Mattheüs 6 : 1 – 18

Maar als u een liefdegave geeft, laat dan uw linkerhand niet weten wat uw rechterhand doet, zodat uw liefdegave in het verborgene zal zijn; en uw Vader, Die in het verborgene ziet, zal het u in het ^[1]openbaar vergelden.

(BGT) Houd het geheim als je geld geeft aan arme mensen. Je linkerhand mag zelfs niet merken dat je rechterhand iets geeft. Je Vader ziet wat er in het geheim gebeurt. En hij zal je belonen.

Aantekening

Mattheüs 6 : 2 – 4

huichelaars (‘hypocrieten’, Grieks ‘upokrités: droomuitlegger, toneelspeler) waren oorspronkelijk Griekse toneelspelers die verschillende rollen droegen. Jezus laakt de godsdienstige leiders, vooral de Farizeeën, om een bepaalde vorm van huichelarij: het goede doen om de foute redenen. Het geven van een liefdegave was een van de pijlers van de godsvrucht, maar deze godsdienstige leiders deden het om geëerd te worden. De tragische ironie was dat zij hun loon al ontvangen hadden in de vorm van applaus voor hun publieke en beroepsmatige optreden, maar dat was dan ook alles wat zij ooit zouden ontvangen. Zo’n vluchtige menselijke verering sluit de weg af naar de bevrijding van het diepe verlangen in het mensenhart om door de Vader, Die in het verborgene ziet, geëerd te worden.

Schone schijn                  Mattheüs 6 : 4                 (Uit de Vrouwen Bijbel)

Wie is niet gevoelig voor waardering van anderen? Iedereen heeft immers erkenning nodig. Toch mag dit niet het motief zijn waarmee we God dienen. Onze motieven moeten zuiver zijn en niet schijn-heilig. Jezus noemt drie dingen: vrijgevigheid, bidden en vasten. Vraag je af: zou ik het ook doen als niemand wist wat ik deed? God ziet het wel! Hij zal je belonen. Dat gaat alle menselijke erkenning te boven.

---

^[1]  Lukas 14:14

Tekst van de dag      Wees trouw

Dinsdag  25 – Februari – 2020          Spreuken 5 : 21

Lezen:  Spreuken 5 : 15 – 23

Want de wegen van een man zijn vóór ^[1]de ogen van de HEERE, Hij weegt al zijn sporen.

(BGT) De Heer weet wat de mensen doen, hij ziet al hun daden.

Aantekening

Spreuken 5 : 21 – 23  >  Want de wegen van een man zijn vóór de ogen van de Heere (vers 21) geeft de reden aan voor de lessen van dit hoofdstuk. Ook herinnert het aan de beloften van Gods zegening als je op de goede weg blijft (vgl. het woordgebruik met Spreuken 4:26). Het geeft verder waarschuwing als iemands pad leidt naar een slecht einde, dat bij dat pad past. Dan zal hij verdwalen(Spreuken 5:23). ‘Verdwalen’ en ‘ronddolen’ in Spreuken 5:19-20 zijn een vertaling van hetzelfde Hebreeuwse woord. Er is dus een ironische tegenstelling tussen de twee soorten ‘(ronddolen)’: de ene tot genieting en de andere tot vernietiging door de vreemde vrouw. Dit kan uitlopen op vastgehoudenworden in zonde (vers 22). Het is dus een leven dat op het pad blijft dat naar de dood leidt. 

---

^[1]  2 Kronieken 16:9; Job 31:4; Spreuken 15:3; Jeremia 16:17; 32:19

Tekst van de dag      Een gewaarschuwd man telt voor twee

Maandag  24 – Februari – 2020          Spreuken 5 : 7

Lezen:  Spreuken 5 : 1 – 14

Nu dan, kinderen, luister naar mij en wijk niet af van de woorden van mijn mond.

(BGT) Luister goed! Luister naar mij, en doe precies wat ik zeg.

Aantekening

Spreuken 5 : 7 – 8  >  Deze lerende elementen komen op de een of andere manier in het hele boek aan de orde: erken wat het juiste pad is en zoek daarop te blijven. Het aannemen van de woorden van wijsheid is zelf deel van het pad (wijk niet af van de woorden van mijn mond, vers 7; vgl. Spreuken 4:20-21). Dat geld ook voor het blijven op het pad door het vermijden van kwaad (Houd je weg ver bij haar vandaan. Spreuken 5:8; vgl. Spreuken 4:26-27).

Tekst van de dag      Leven als een prins?

Zondag  23 – Februari – 2020            Exodus 2 : 13-14

Lezen:  Exodus 2 : 11 – 22

En hij vertrok de volgende dag, en zie, twee Hebreeuwse mannen waren aan het vechten. Hij zei tegen de schuldige: Waarom slaat u uw naaste? Maar die zei: ^[1]Wie heeft u tot leider en rechter over ons aangesteld? Zegt u dit om mij te doden, zoals u die Egyptenaar gedood hebt? Toen werd Mozes bevreesd, en hij zei: Deze zaak is beslist bekend geworden.

(BGT) De volgende dag zag Mozes twee Israëlieten met elkaar vechten. Hij vroeg aan de man die begonnen was: ‘Waarom sla je iemand van je eigen volk?’ De man zei: ‘Waar bemoei jij je mee? Wie zegt dat jij de baas bent over ons? Wil je mij soms ook doodslaan, net als die Egyptenaar?’ Mozes schrok. Hij dacht: De mensen weten dus wat ik gedaan heb.

Aantekening

Exodus 2 : 14  >  Wie heeft u tot leider en rechter over ons aangesteld? Die uiting van de Hebreeuwse man is een voorbode van het herhaalde protest dat Mozes naar zich toe krijgt als hij Israël uit Egypte leidt (zie Exodus 5:21; 14:11, 12; 15:24; 16:2-3; 17:3).

---

^[1]  Handelingen 7:27

Tekst van de dag      Adoptieplan

Zaterdag  22 – Februari – 2020           Exodus 2 : 10

Lezen:  Exodus 2 : 10

En toen het jongetje groot geworden was, bracht zij hem bij de dochter van de farao, en hij werd haar tot zoon. Zij gaf hem de naam Mozes. Want, zei ze, ik heb hem uit het water getrokken.

(BGT) Toen het jongetje groot genoeg was, bracht de moeder hem naar de dochter van de farao. Die adopteerde het kind en ze gaf hem een naam. Ze noemde hem Mozes. Ze zei: ‘Ik heb hem uit het water gehaald.’

Aantekening

Exodus 2 : 10  >  Mozes. De naam klinkt in het Hebreeuws als het werkwoord masjah:, en doet ook denken aan het Egyptische woord ‘Zoon’. Omdat de dochter van de farao weet dat het een Hebreeuws kind moet zijn (vers 6-9), kan het zijn dat zij deze naam heeft gekozen om zowel de Hebreeuwse als de Egyptische betekenis: ‘uit het water getrokken’ en ‘zoon’. In dat geval is de ironie dat haar daad een symbool is, ja zelfs een middel in Gods hand om Israël als ‘Zijn Zoon’ uit Egypte te ‘trekken’ (Hosea 11:1). Het verhaal zwijgt erover hoe het Mozes verging in het familieleven van farao: wist de farao iets van Mozes’ achtergrond? Waarom vond hij het goed dat zijn dochter een kind aannam? Was zij getrouwd? Aandachtige lezers kunnen naar antwoorden raden, maar gezien het ontbreken van nadere gegevens zal de verteller deze details niet hebben willen toevoegen. Misschien heeft zij de farao nooit iets over de achtergrond van Mozes verteld, ook dit is slechts een gissing.

Mozes                                   (Uit de Mannen Bijbel)

Mozes wordt ‘de man Gods’ genoemd, de beste eretitel die een man kan krijgen. God heeft mooie plannen met hem, al wordt hem dat pas op tachtigjarige leeftijd duidelijk. Hij is het die het volk Israël, zo’n twee miljoen mensen, uit Egypte leidt naar het Beloofde Land, dwars door de woestijn, en uiteindelijk veertig jaar lang.Zijn ouders zijn Amram en Jochebed uit de stam Levi. Hij wordt geboren in een donkere tijd: het volk Israël moet slavenarbeid verrichten in Egypte, en Joodse jongetjes moesten op bevel van de farao gedood worden. Zijn moeder verbergt hem in een mandje in het riet, waar hij gevonden wordt door farao’s dochter. Zij geeft hem de naam Mozes.

Mozes heeft een helder verstand en kan wedijveren met de beste leerlingen van Egypte. Er wacht hem een schitterende toekomst in de hoogste kringen van het land. Maar God beslist anders. Mozes moet zijn opleiding en ervaring aan het hof gaan gebruiken als aanvoerder van de Israëlieten. Hij weet zich door de bloedband aangetrokken tot dit slavenvolk. Na de moord op een Egyptische opzichter vlucht hij de eenzaamheid in. Zijn keuze voor de Hebreeën is in de ogen van de Egyptenaren landverraad. Ten diepste is het een keuze voor God (Hebreeën 11:24).

In Midian begint Mozes een nieuw leven, onbereikbaar voor de farao. Hij wordt schaapherder, trouwt met Zippora en krijgt twee zonen. Maar na veertig jaar roept God hem tot middelaar en aanvoerder van Zijn volk. Mozes’ drift heeft plaatsgemaakt voor zachtmoedigheid. Hij moet weer terug naar Egypte, niet met excuses maar met een eis: de vrijlating van de Hebreeën. Als dat gebeurt, is het Mozes die het volk aanvoert naar het Beloofde Land. Zelf komt hij daar niet. Op de grens neemt God hem weg, hoewel hij nog steeds gezond en sterk is.   

Tekst van de dag      Verlos-kundigen

Vrijdag 21 – Februari – 2020                  Exodus 1 : 17

Lezen:  Lezen Exodus 1 : 15 – 22

De vroedvrouwen vreesden echter God en deden niet wat de koning van Egypte tot hen gesproken had, maar lieten de jongetjes in leven.

(BGT) Maar de vroedvrouwen deden niet wat de faraogezegd had. Ze lieten de jongetjes leven. Want ze hadden eerbied voor God.

Aantekening

Exodus 1 : 15 – 22  >  De vroedvrouwen van de Hebreeuwse vrouwen (vers 15) toonden met hun recalcitrant (onwillig, tegenstand biedend) handelen dat ze God meer vreesden (vers 17, 21) dan de koning van Egypte (vers 17). De auteur vermeldt dit tweemaal: hij acht hen hoog om hun geloof. Hij noemt maar weinig namen, zelfs de namen van de farao’s blijven onvermeld. Dat hij dan wel de namen Sifra en pua noemt (vers 15), wat niet wezenlijk is voor het verloop van de geschiedenis, laat zien hoezeer hij dit op prijs stelt. Uit de trouw van de vroedvrouwen blijkt dat er onder het volk Israël mensen waren die god vreesden, zelfs na al die jaren van slavernij en nog zonder iets te weten van Gods roeping van Mozes. Het optreden van de vroedvrouwen duidt op een kernthema van het boek Exodus: Israël moet God meer vrezen dan welke heerser, natie of omstandigheid ook.

Ontzag                         Exodus 1 : 17                        (Uit de Vrouwen Bijbel)

Ontzag voor God. Dat blijkt de drijfveer van de vroedvrouwen om tegen het bevel van de koning in te gaan. Uiterst riskant gedrag, want de koning hoefde hun smoes niet te geloven. De Hebreeuwse vrouwen hadden het immers niet gemakkelijk vanwege al het slavenwerk dat hun volk al lang moest doen. Onderdrukking kan je lamslaan. Maar deze vrouwen halen hun kracht elders. Ontzag voor God kan om lef vragen, maar ook geven. 

Tekst van de dag      Bang voor aansluitingsproblemen

Donderdag 20 – Februari – 2020      Exodus 1 : 10  

Lezen: Exodus 1 : 1 – 14

^[1]Kom, laten wij er verstandig tegen optreden, anders zal het talrijk worden en, mocht het zijn dat er een oorlog uitbreekt, dan zal het zich ook bij onze vijanden aansluiten, tegen ons strijden en uit het land wegtrekken.

(BGT) We moeten verstandig zijn en zorgen dat er niet nog meer Israëlieten bij komen. Want stel dat er oorlog komt. Dan vechten ze misschien met onze vijanden mee, en daarna zouden ze weg kunnen vluchten uit ons land.’

Aantekening

Exodus 1 : 1 – 18 : 27  >  De uittocht van Israël uit Egypte. De eerste helft van Exodus heeft te maken met de uittocht van het volk Israël uit Egypte: achtergrond (Exodus 1:1-2:25), leiderschap (Exodus 3:1-6:29), tekenen (Exodus 7:1-15:21) en reis (Exodus 15:22-18:27).

Exodus 1 : 1 – 2 : 25  >  Achtergrond: Israël in Egypte. Dit gedeelte functioneert als een inleiding. Het maakt het toneel gereed voor de rest van het boek, aanknopend bij de geschiedenis van Genesis (Exodus 1:1-7). Onder een nieuwe farao komt er verdrukking (Exodus 1:8-22). Mozus blijft gespaard na zijn geboorte (Exodus 2:1-10) en later in Midian (Exodus 2:11-22). God weet alles af van Israëls lijden, en Hij is trouw aan Zijn verbond met Abraham en diens nageslacht (Exodus 2:23-25).

Exodus 1 : 8 – 2 : 25  >  Nieuwe farao, nieuwe situatie. Het verhaal in dit gedeelte begint met het aantreden van een nieuwe Egyptische koning (Exodus 1:8) en eindigt met de dood van een andere koning (Exodus 2:23). Door deze feiten slaat het vreedzame bestaan van Jakobs familie om in verdrukking door slavernij (Exodus 1:8-22), en daarin weet God Mozes’ leven te sparen (Exodus 2:1-22).

Overdenking

Exodus 1 : 10  >  De nieuw aangetreden farao (koning) zag de zegeningen die het nageslacht van Jakob (Israëlieten) van God had ontvangen. De farao werd bang, omdat de Israëlieten talrijk waren geworden. De farao had Jozef niet gekend en dus was er reden voor zijn bangheid. Hij, de farao, was bang dat in geval van oorlog de Israëlieten zich bij zijn tegenstanders zou aansluiten en dan zouden vluchten. Dus besloot de farao de Israëlieten dwangarbeid te laten verrichten. Maar helaas voor de farao, was God met zijn volk en hoe meer de Egyptenaren het volk onderdrukte, hoe meer het zich uitbreide. Hierdoor werd de vrees voor het aansluitingsprobleem, steeds groter, en begon de strijd van de farao’s tegen de God van de Israëlieten. Hoe God een begin maakt met de verlossing van Zijn volk lezen wij in de komende dagen.     

---

^[1]  Handelingen 7:19